طاسی و خطر انسداد عروق

طاسی مرتبط با خطر ناشی از بیماری انسداد عروق در قلب

خلاصه :

یافته های جدید پزشکی ، نشان داد الگوی ریزش مو در مردان ارتباط نزدیکی با افزایش خطر ناشی از انسداد عروق در قلب دارد ، اما زمانی که ریزش فقط در قسمت بالای سر رخ دهد ، نه در جلوی سر . این یافته ی جدید در مجله ی پزشکی BMJ به صورت آنلاین چاپ شده است . یافته ها نشان می دهد که عقب رفتن خط مو در جلوی سر ، ارتباطی با خطر انسداد عروق در قلب ندارد . محققان به جستجوی پایگاه داده ی Medline and cohrane برای یافتن تحقیقات انجام شده برروی الگوی ریزش مو در مردان و انسداد عروق قلب پرداختند که نتیجه ی آن یافتن 850 مقاله بود که بین سال های 1950 تا 2012 به چاپ رسیده بود . اما فقط 6 مقاله ، تمام ملاک های مورد نظر را داشتند و در تحلیل مورد استفاده قرار گرفتند . این مقاله ها بین سال های 1993 تا 2008 به چاپ رسیده اند ، که تنها شامل آزمایش بر روی 4000 مرد بوده است . سه عدد از این تحقیقات دارای انسجام تحقیقاتی لازم بودند ، بدین معنی که سلامتی مردان دارای بیماری طاسی برای 11 سال مورد تحقیق قرار گرفته بود. یافته های به دست آمده نشان داد که مردانی که اکثر موهای خود را از دست داده بودند ، 32 درصد بیشتر از کسانی که دارای موهای کامل بودند ، در معرض خطر انسداد عروق قلبی قرار دادند . زمانی که تحقیق را به مردان زیر 55 تا 60 سال محدود کردند ، بازهم ، نتیجه ی مشابه به دست آمد . مردان طاس 44 درصد بیشتر از مردان مو دار در معرض خطر انسداد عروق قلب قرار داشتند . تجزیه وتحلیل سه مقاله ی دیگر که سلامت قلب مردان طاس را با هم مقایسه کرده بود ، نتایج مشابهی مانند سه مقاله ی دیگر داشت . نتایج نشان داد که مردان طاس 70 درصد احتمال بیشتری دارد تا مبتلا به بیماری انسداد عروق در قلب شوند در حالیکه این احتمال در مردان با سن کمتر و جوان به 84 درصد می رسید . سه عدد از این مقاله ها ، مقدار و درجه ی طاسی را با استفاده از معیار همیلتون ، مورد ارزیابی قرار دادند . این یافته ها نشان داد که خطر انسداد عروق به مقدار طاسی بیمار بستگی دارد ، اما این مطلب زمانی صحیح است که طاسی در بالای سر که به آن فرق سر گفته می شود اتفاق افتاده باشد. طاسی زیاد در فرق سر ، خطر انسداد عروق را تا 48 درصد ، طاسی متوسط تا 36 درصد و طاسی کم تا 18 درصد افزایش می دهد . در عوض عقب رفتن خط موی سر ، تأثیرآن چنانی بر خطر انسداد عروق نداشت . برای جبران تفاوت در روش های ارزیابی مقدار طاسی ، محققان روش ارزیابی را به 4 درجه متفاوت تقسیم نمودند : بدون طاسی ، طاسی جلوی سر ، طاسی فرق سر و ترکیبی از آن ها . بار دیگر این مطلب نشان داد که درجه ی طاسی ، تأثیر متفاوتی بر بیماری انسداد عروق در قلب دارد . مردانی که دچار طاسی در جلو و فرق سر بودند ، 69 درصد بیشتر از مردان مو دار ، در معرض چنین خطریی قرارداشتند ، در حالی که مردانی که فقط طاسی قسمت فرق سر داشتند ، تنها 52 درصد در معرض انسداد عروق قلب قرار داشتند و بیماران با طاسی جلوی سر تنها 22 درصد احتمال دچار شدن به چنین بیماری را داشتند . 

بر طبقه گفته های محققان ، دلایل این رویداد متفاوت می باشد . طاسی در مردان می تواند نشان دهنده ی مقاومت در برابر انسولین ، استعداد بیشتر در گرفتن بیماری دیابت ، حالت تورم شدید یا داشتن حساسیت زیاد به هورمون تستسترون باشد ، عواملی که روی هم رفته ، به طور مستقیم یا غیر مستقیم می توانند باعث افزایش احتمال بیماری قلبی ـ عروقی شوند . اما از نظر محققان ، طاسی در فرق سر ارتباط نزدیک تر با تصلب شرایین دارد تا طاسی جلوی سر . بنابراین ، عوامل تصلب شرایین در مردان با طاسی در فرق سر را با دقت بیشتری باید مورد بررسی قرار داد ، به خصوص مردان جوانتری که به دنبال بهبود نمودار نشان دهنده ی خطررات تصلب شرایین در آنان می باشد .

احیا کردن سلول های حسی که باعث ترمیم کردن قدرت شنوایی پستاندرانی می شود که صدای بلند به گوش آنان آسیب رسانده است .

خلاصه :

محققان برای اولین بار نشان دادند که سلول های موی گوش پستانداران را می توان از طریق تحریک کردن سلول های مستقر و ساکن در گوش آنان ، دوباره احیا نمود که این عمل باعث بهبود شنوایی در موش هایی شد که قدرت شنوایی خود را به خاطرصدای بلند از دست داده بودند . این یافته این امید را زنده کرده است که این شیوه می تواند در آینده کاربرد مفیدی برای درمان ناشنوایی در انسان ها داشته باشد . از دست دادن قدرت ناشنوایی تقریباً 50 میلیون انسان را تنها در آمریکا ، مبتلا ساخته است . از دست دادن قدرت شنوایی اعصاب حسی ، شایع ترین نوع از دست دادن قدرت شنوایی است که علت آن از دست دادن سلول های موی حس گر درون حلزون گوش می باشد . از دست دادن سلول های مو می تواند علت های گوناگونی مانند در معرض صدای بلند قرار گرفتن یا پیر شدن ، عفونت و بعضی داروهای ضد سرطان و آنتی بیوتیک ها داشته باشد . اگر چه استفاده از سمعک یا پیوند حلزون گوش ، بعضی از این علائم بیماری را برطرف می کند ولی تاکنون درمان قطعی ، برای بازگرداندن قدرت شنوایی ، شناخته نشده است ، زیرا سلول های شنوای ترمیم کننده ، برخلاف چنین سلول هایی که در پرندگان یا ماهیها وجود دارند ، بعد از اینکه از بین رفتند قابلیت ترمیم شده را ندارند . جایگزین کردن سلول های موی شنوایی می تواند راهی نوید بخش برای درمان چنین بیماری باشد ، چنانچه این کار درست مانند بازسازی شنوایی ، بعد از دست دادن سلول های مو می باشد . محققان دانشکده پزشکی دانشگاه هاروارد و بخش گوش و چشم دانشگاه ماساچوست برای اولین بار نشان دادند که این سلول ها را می توان در پستانداران بزرگسال از طریق استفاده از دارو برای تحریک سلول های ساکن در گوش که به وسیله ی صدا آسیب دیده بودند ، احیا نمود . این یافته ، این امید را می دهد که در آینده بتوان از این روش برای درمان ناشنوایی در انسان ها استفاده نمود . سلول های مو درون گوش ، اولین دریافت کننده صدا در گوش و مسئول فعال کردن حس شنوایی می باشند بر طبق گفته ی دکتر Albert Edge ، این یافته نشان می دهد که سلول های مو را می توان در حلزون های آسیب دیده گوش دوباره ترمیم نمود و جایگزین کردن این سلول ها منجر به بهبود قدرت شنوایی می شود . در این آزمایش محققان، دارویی  را به حلزون گوش یک موش ناشنوا ، تزریق کردند . این دارو به خاطر توانایی در تولید سلول های مو در سلول های پایه و تکثیر شونده که از گوش جدا شده بودند ، انتخاب شده بود . این دارو از طریق جلوگیری از عملکرد آنزیمی به نامgamma – secretase  که فعال کننده تعدادی از مسیرهای عبور سلولی بود ، تأثیر گذار بود . داروی استفاده شده در حلزون گوش ، از عبور سیگنال های ایجاد شده توسط پروتئینی به نام Notch در روی سلول هایی که سلول های مو را احاطه کرده بودند ، ممانعت می کرد . این سلول های حفاظتی به سلول های موی جدید تبدیل می شدند. جایگزین کردن سلول های مو باعث افزایش قدرت شنوایی در موش شد و این افزایش قدرت شنوایی در محیط هایی که سلول های احاطه کننده به سلول های موی جدید تبدیل می شدند ، شناسایی شد . سلول های موی از دست رفته ، از طریق سلول های موی جدید با استفاده از داروی تزریق شده ، جایگزین شده بودند و تجزیه و تحلیل مکان آنها این اجازه را به ما می داد  این افزایش قدرت شنوایی را به محل هایی که سلول های موی حلزون گوش جایگزین شده بودند ، مرتبط سازیم . این اولین مورد از جایگزین کردن سلول های موی گوش در پستانداران بزرگسال بود . بر طبق گفته دکتر Edge نتایج به دست آمده از آن جهت جالب بود که قدمی رو به جلو را برای بازسازی چنین سلول هایی بود و نشان می داد که سلول های گوش پستانداران بزرگ قابلیت ترمیم خود را دارند . با تحقیقات بیشتر این امید وجود دارد که این شیوه بتواند به عنوان شیوه ی درمانی برای بر طرف کردن ناشنوایی در آینده مورد استفاده قرار گیرد .